فرق
مرا بگو فرق چیست
میان امید و انتظار
که دلم نمی‌داند
و مدام خودش را مجروح می‌دارد، با شیشه‌ی صبر
و مدام سرگشته می‌شود در مهِ انتظار
شکیبایی
شکیبایی موسیقی است
به‌آرامی مفتوح می‌شود
باید تا انتها نواخته شود
بی از قلم انداختن چیزی
مانند خوشبختی آرامی که میاید
بالا و پایین می‌رود
از تپه‌ی روزان و شبان
سخت، شکننده، ناگاهان
این را در رویا برامس به خاطرم آورد
با انگشتش بر لبانش.
آنا کامینسکا، از ترجمه‌ی گرازینا درابیک و دیوید کرزن، به فارسی محمد حسین واقف
